‘Ik ben eerlijk gezegd niet zo’n grote Bijbellezer,’ zegt Alda Westerhof nuchter. Maar als ze terugkijkt, vormt de Bijbel een rode draad door het leven van deze rustige, 61-jarige vrouw: ‘Wat ik zo bijzonder vind aan de Bijbel, is dat het een “levend boek” is. Iedere keer weer ontdek ik iets nieuws van betekenis. Zo is het Woord steeds actueel. Steeds heeft het me iets te zeggen over mij, over mijn omstandigheden of over iemand anders. Mijn verlangen voor mensen om me heen is dat ze de vrede waar de Bijbel over spreekt mogen ervaren. Ik hoop dat ze dat ontdekken en dat het de basis voor hun leven mag worden. Voor mezelf verlang ik dat dit zo blijft; dat ik die vrede mag blijven ervaren, de wetenschap dat God van me houdt.’
Alda gaat naar de Nederlands Gereformeerde Kerk in Houten en ze geniet daar van de mensen om haar heen. ‘De Bijbel is steeds meer voor mij gaan betekenen. Ook door samen met anderen te lezen of door een dagboekje bij de Bijbel te lezen. Zo laat ik me ook door andere gelovigen inspireren en bemoedigen. Niet dat het altijd gemakkelijk is om alles te lezen of te begrijpen. Voor mij is de Bijbel een boek van bemoediging. Ik heb ook niet direct een specifiek Bijbelverhaal als inspirerend voorbeeld. Vaak spreekt de Bijbel mij aan door teksten; een los stukje, woorden die me bemoedigen of houvast geven.’
‘Ik mag zijn wie ik ben’
Alda zegt dat ze van nature wat chaotisch is, maar dat wordt volledig gecompenseerd door haar nuchterheid. Ze heeft te veel meegemaakt om snel van slag te raken. Waar komt haar kracht vandaan? ‘Als ik terugkijk op mijn leven, dan heb ik veel geleerd van de conferenties van New Wine die ik heb bezocht. Ik heb daar zoveel ontdekt over de Bijbel en over hoe God naar mensen kijkt – wie je mag zijn. Dat heeft me veel houvast gegeven.’
‘Op verschillende momenten heb ik de aanwezigheid van God mogen ervaren,’ vertelt ze. ‘Dat begon al toen ik veertien was en de tekst uit Psalm 139 hoorde: God kent mij van voren, van achteren – helemaal. Als God zo naar mij kijkt, dan mag ik zijn wie ik ben, zo concludeerde ik. En de jaren daarna heb ik vaak dergelijke speciale momenten van inzicht en inspiratie gehad, vooral tijdens conferenties.’
Wat er ook gebeurt
Soms hoor je verhalen van mensen die in hun leven veel moeilijkheden hebben moeten overwinnen. Alda kan er uit eigen ervaring over meepraten, maar dat doet ze zonder zelfmedelijden. Haar geloof heeft haar ook weerbaar en veerkrachtig gemaakt. De verdrietigste periode in haar leven was de ziekte en het verlies van haar man in 2008. ‘Tijdens het ziekzijn van mijn man zong ik vaak in gedachten een lied. Het was een oud kerklied: Zegen hem Algoede, neem hem in Uw hoede. Zingend bidden helpt mij. Je kunt je zo machteloos voelen. Op deze manier gaf een lied mij houvast.
Toen Hink overleed gebeurde dat vroeg in de ochtend. In de loop van die dag zocht ik steun in de Bijbel. Ik deed mijn dagboekje open, en las woorden uit Jesaja 41:10: “Wees niet bang, want Ik ben bij je, vrees niet, want Ik ben je God. Ik zal je sterken, Ik zal je helpen, je steunen met mijn bevrijdende rechterhand.” Die woorden raakten me diep en raken me eigenlijk nog steeds. God gaat met me mee, wat er ook gebeurt.’